Yıllar sonra bir arama vesilesiyle kendi mesajımın da olduğu forum başlığına rastladım. Tekrar, baştan sona okudum. Biz avukatların adliyede birbirimize "günaydın" dememiz bile müvekkillerce ne kadar yadırganıyor, düşündükçe kızıyorum. Oysa işte, bir başka forumda küfür kıyamet bozuşmalara yol açabilecek ufak tefek fikir ayrılıklarına tanık olurken, avukatlar olarak hepimiz fikirlerimizi ileri sürmüş, kimimiz sonradan fikrini değiştirmişiz. Bu olgunluk için tüm üye arkadaşlara bir kez daha teşekkür etmek isterim.

Bu arada hukuk dersleri de veriyorum üniversitede, her dönemin başında ve sonunda öğrencilerime şunu anlatırım: "arkadaşlar, kuralları kanunları sınırları unutun. burada hukukun temel mantığını kavradıysanız ne mutlu, daha da önemlisi, eğer kendinizi, derdinizi iki paragrafta anlatabilecek olgunluğa eriştiyseniz, hukuk dersinin asıl başarısı budur."

Düşününce, hukukçu olmak, insanın derdini anlatması, tanımlaması, teşhis etmesi/teşhisi kolaylaştırması değil midir? Teşhis demişken, bir doktora dahi göründüğünüzde, şikayetinizle ilgili olabilecek muhtelif semptomları da uygun bir dille anlattığınız, bunu anlatırken içten içe bu becerinin altında bir hukukçu olmak yatıyor diye düşündüğünüz olmuyor mu?

Konu çok saptı gerçi bu mesajla, ama olsun yine de teşekkür vesilesidir.

Hepinize iyi çalışmalar dilerim.