Bizim ülkemizde özeleştiri kültürü gelişmediği için çoğu kişi diğerinden aşağıda kalırım düşüncesiyle kendi hukuk fakültesinin eksikliklerini görmezden gelip benim fakültem şöyle iyi böyle iyi düşüncesiyle hareket eder.

Bizim fakültelerimiz iyi hukukçu yetiştirmekten ziyade, garanti meslek olan hakimlik-savcılık sınavlarında mezunlarının kazanma oranıyla kendini başarılı addeder. Başarıları ise yüzde yirmi bile değildir ama olsun diğerlerini geçtim diyerek avunur. Kaldı ki bu sınav iyi hukuk eğitimine tek başına ölçü olamaz.

Hukuk fakültelerinde pratiğe yönelik eğitim çok azdır. Derslerde öğrencilerinin önündeki kitaplarda yazan hususlar anlatılır da anlatılır. Öğrenci zaten kitabı okuyarak vakıf olabileceği hususların pratikte yoğun olarak işlenmesini ister,ama teoriyi anlatmaktan pratiğe az bir zaman kalır. Mezun olunca adliyelerdeki işleyişin bambaşka olduğunu görür daha çok yargıtay içtihatlarıyla şekillenen bir uygulamanın hiçte teoriyle bağlantısını kuramaz.

Hele bir de test tekniği derler ki bu bence bir hukukçuya yapılacak en büyük kötülüktür. Fakültelerde ana hukuk derslerinde klasiği bırakıp test yapmak,fakülteyi kurum sınavlarına hazırlık merkezi haline getirir. Hukukta ana derslerin sınav şekli test olamaz. Ben Yök başkanı olsam hukuk fakültesinde ana derslerde test yapılmasını yasaklarım. Neyse ki bizim ülkemizde birkaç istisna dışında,test tekniğine başvuran yok.