Hakimlerin (bazıları) 10 yıllık ceza davası dosyalarını ve savunmalarımızı okumadığına şahit olarak kararları yüzümüze karşı ve sanığın yokluğunda diyerek bitirmelerine şahit olan bir hukukçu olarak bu konuyu açtığıma aslında pişman olmuştum. Ki açıkçası verilen ilk cevap bir tokattan farksızdı. Ancak görülen o ki aynı sorunu yaşayan meslektaşlar mevcutmuş.

Ben dosyaya ağırlık vermiştim, kanuni ve içtihadi boyutta maddi olayı mahkemenin önüne sunarak gerekli savunmayı hem yazılı hem sözlü yapmıştım. Bazı dosyalarım Yargıtay'dan "takdiri indirimin yapılması ve cezanın alt sınırdan tayininin yapılmasına rağmen ileride suç işlemeyeceği kanaatinin oluşmasının çelişki olduğu yönündeki temyiz sebebim ile bile bozularak geliyor" Ancak bu durum 10 yıllık dosyayı okumayan mahkemenin "kendisi ile 2-3 defa açık çelişkiye düşen müşteki beyanı ile dosyayı bitirmesinde" olduğu gibi dosyanın okunup okunmamasına bağlı. Negatif yorum olmaması için yazmamaya karar verdiğim daha nice olaylar mevcut.

Temennim odur ki bozulması için okunması yeterli olan bu tarz dosyalar strazburg dan önce bozulur. Zira bence okunması yeterli.

Biz okumayı pek sevmeyen bir milletiz. Düşünün ki Avrupa insan hakları mahkemesinde bozulan dosya sayısı açısından yıllarca bayrağı göndere biz çekmişiz. Bu ihlalllerde mahkemelerin sanıklara kişisel kastı olmadığına göre en vahim durum söz konusu. İnsan hürriyetleri gelişigüzel yargılanıyor.