Sayın hukukçularımızın kadın ve özellikle de çocuk hakları konusunda oldukça duyarlı oldukları aşikar bir konu.
Ne var ki Sayın Mahkemelerimiz de çocuklar için hükmedilen nafaka miktarları bir çocuğun en iyi şekilde eğitimi, beslenme, giyim ve tüm ihtiyaçlarını karşılayacak miktarlarda değiller. Ve benim gibi çoğu anne bu durumda şikayetçi. Ve hiçbir annenin çocuğu adına hukuken hükmedilen bir nafakayı başka bir şekilde kullanacağını da düşünmüyorum.
Bugün gelir , sosyo ekonomik düzeyi çok iyi olan babalar dahi çocukları adına yeterli ve gerçekçi reel nafaka miktarlarının bağlanması yanında değiller.
Örneğin ; ben devlet memuruyum ve maaşım 2000.00 TL.Eşim de yüksek statüde bir devlet memuru ve maaşı 6000.00 TL iken mahkemenin çocuk için bağladığı nafaka miktarı ise sadece 450.00 TL.ve bu rakam davamız halen devam ettiği için iki yıldır bu şekilde sabit miktarda kalıyor.
Babamız çocuğun ihtiyaçlarını kendi gelir düzeyi ile orantılı bir şekilde nafaka bağlanmaması için çeşitli kredi çekmek maaşını düşük göstermek veya demogoji vs. her türlü hileli yolu deniyor ve netice de de ne yazık ki başarılı olabiliyor.
Bu noktada sadece avukatlarımızın değil, Sayın Hakimlerimizin de anne ve çocuğa karşı duyarlı davranmalarını talep ediyoruz. Çünkü çocuğun ihtiyaçları sadece eğitim, sağlık , beslenme olmuyor her zaman. Çocuk yetiştirenler bu konuyu çok iyi bilirler. Okulun ekstra bir ödeme istemesi, çocuğun ekstra ihtiyaçları, ve diğer ekstra masraflar özellikle de anne çalışıyor ise hukuken de annenin üstüne yükleniliyor. Pek tabi biz anneler elimizden geldiğince çocuklarımızı en iyi şekilde yetiştirmek için maddi ve manevi elimizdeki tüm imkanları kullanıyoruz.
Sayın Hakimlerimizin de özellikle bu konu hakkında duyarlı ve hassas davranmalarını bekliyoruz. Özellikle de çalışan bayanlar zaten iş hayatının ve ev sorumluluğunun getirdiği ağır yükümlülükler altında yeterince yıpranıyor ve yoruluyorlar. Bi rde buna maddi ve ekonomik yetersizlikler eklendiğinde ve özellikle de bir anne çocuğunu istediği şekilde yetiştirmek konusunda çeşitli şekillerde özellikle de baba tarafından yoksun ve yoksullaştırılıyorsa ve imkanlar anneye ya da çocuğa sunulmuyorsa burada bir adaletsiz bir düzen ortaya çıkıyor ister istemez.
Bizler mahkemelerde yeterince durumu anlatmaya her ne kadar çalışsak da genelde ve çoğu zaman babalar üstün ve haklı çıkıyorlar maalesef.
Sonuç ve netice olarak kanun, hukuk ve yasa dan ziyade çocuklarımızın geleceği ve bizlerin hayatlarımız Sayın Hakimlerimizin Vicdani kanaatlerinde toplanmaktadır.
Örnek ; ben bugün toplam değeri 3000.00 tl olan bir çocuk odasını çocuğa bağlanan 450.00 tl ile karşılayamam. O halde sıkıntı benim çalışıyor olmam da mı yoksa eşimin maaşını düşük göstermesinde mi ya da devamlı borçlanmasında mı veya nihayetinde bu miktarı çocuk için uygun gören yasal düzen de mi ?