Mesleğe başlar başlamaz insanın içinde büyük bir şevk ve heyecan:Hukukun üstünlüğü..insanlara en iyi hukuki hizmeti sunacağım.En ufak bir hukuki eğrilik karşısında dünyayı ayağa kaldıracağım.Yürürken, taşıdığım hukuki bilgi ve yeteneğimle her tarafı aydınlatacağım..
Tabi bunun için, daha önce hıtmettiğimiz ders kitaplarından sonra hemen Yargıtay içtihatlarına sarılırız;hiçbir açık bırakmamak için.Bir yıl iki yıl.. karıştırılacak kitap,içtihat kalmaz.Aşkla şevkle çalışmaya devam..Ama ne oluyor!Akşam okuduğumuz sabah aklımızdan gitmiş.Neden?Bunca kitabı dergiyi niye okudum?Neden her şey akşamdan sabaha değişiyor veya işe yaramıyor,hayatıma kolaylık katmıyor,beni uçurtmuyor bunca gayretim? Bir ömür sonra fark ediyor insan:her şeyden önce Türkiye’de içtihatlarda somut olay açıklanmıyor.Bir sürü uzun söz ama insanı asıl hayatın içine sokacak dosyadaki somut olay bize söylenmiyor.Bir Aihm kararını okuyorsunuz, o konudaki davada avukatlık yapmışsınız gibi yıllarca capcanlı gözlerinizin önünde;çünkü içtihatta verilmiş somut olay size o kadar zaman kazandırıyor ki,o kadar hamallıktan kurtarıyor ki!Şahsen yıllarca gece gündüz okuduğum içtihatların hukuk hayatımda çok az katkı yapmalarının nedeninin somut olayın içtihada hemen hemen hiç yansıtılmamış olmasından kaynaklandığını düşünüyorum.
Bu nedenle eldeki değneğin öncelikle, “Yargıtay Kararlar Dergisi”ne dokunmasını ve somut olayı anlatmayan hiçbir içtihadın o dergiye (veya bütün hukuk dergilerine, kitaplarına) girmesine engel olmasını isterdim.
“Hukukta Bilirkişi Saltanatı”ndan söz edilir. Bu saltanatın gücünü kırmak ve adaletin yargıç eliyle tecellisini sağlamak üzere, Türkiye’deki bütün bilirkişilerin benzer konulardaki raporları Barolar elinde toplanarak buradan ilgili ilgisiz her avukatın ulaşabilmesini ve bu sayede olacak bir öz denetimle, aynı bilirkişinin benzer konuda “uçan halı üstündeki kişi dosyasına” başka, “aşağdakiler”e başka rapor vermesinin önlenmesini isterdim.