Ölüm sessizliğinde .
ışıklar yanıp söner..ve gerilir ipler..
Sınırlar çevrilir..VE ETRAFIMDA derin mi derin köşeler...
ezilirim..kulağıma yankılanan, delme çatma ve de yalandan ,düzmece sözler..
KAYBETTİM
kaybettim sevdiğim seni ..
kaybettim sensizliğimde.!
yüreğimde güz ,HAZİRANIN tam da ortasında..
sokağımda dev dalgalar var bak şimdi..camıma vuran..,
güvensizliğinin okyanusunda.
ıslanır kalemim..

ve yuvarlanırım mısralarımda..
kimbilir ne zaman kendime gelirim..,
Ama
sen üzülme sakın..
ben düşe kalka böyle de yaşarım..
yaşamak zorundayım..

olsa da umutlarım alabora..

Neredeyim bilinmez..bu çıkmaz sokaklarda..
kaybettim seni..,
kaybettim o güzellikleri..
tanıyamamış mıyım yoksa yürürken kim varmış..,
ve elini tuttuğum yanıbaşımda..
başımı yasladığım kimin omzuydu her hıçkırığımda..
bilmiyorum bile şimdi.

ölüm sessizliğinde,
kuruldu darağacı acımasızca..
bak mahkum ediyor sorgusuz sualsizce
son duan nedir bile demeden...
asıyor urgan ipe..
geçen onca sevgiyi .
ve bizi..

ölüm sessizliğinde..
yokolur içimde aldığım nefes..
kaybettim seni ve kayboldum senin güvensizliğinde..
nerede şimdi boy veren bizimle birlikte büyüyen bahçemdeki o fidan..
nerde efsunlu sevgimiz nerede..