Kadının günlüğünden...

Havalarda berbat gidiyo kaç gündür, telefonda gelmedi onca başvurudan.
Kaç ay oldu hâlâ bir iş bulamadım yaa...
Belki en azından 50 işyerine başvurdum, üstelik en güzel halimle gittim görüşmelere.
Saçımı havalı yaptırdım, en çekici elbisemi giydim her defasında.
Ama neden bilmem konuşma ilerledikçe tavırları değişti hepsinin.
Siz şimdi gidin, biz sonra sizi ararız deyip gönderiyorlar..
Ondan sonra, bekle allah bekle işin yoksa.

Yine an az on adres buldum ziyaret edilecek.
Şu adamı yine bir ziyaret edeyim, hem kahve bedava, hem sigara.
Orada kendi sigaramı hiç çıkartmıyorum çantamdan, onda nasılsa var masa üstünde.
Birini sndürüp diğerini yakıyorum valla.
Sonra bilgisayarı da istediğim gibi kullanıyorum.
O bulduğum adreslere sivimi göndermem gerekiyo.
Bazen chat bile yapıyorum çaktırmadan, hoş adam kızıyor bile ama.
Hoşuma gidiyor naapiim.
Dalga geçecek bir sürü adam var ortalıkta.

Ama adam çekilmez yaa, durmadan yok kitaplardan, yok hikayelerden bahsediyo..
Amaaan çok murumdaydı kitap, hikaye falan ne o, bir de o öykümü ney öööle diyo.
Ah eski herif nerdesin?
Kıroydu, muroydu ama, parası vardı be herifin.
Gün geçmez, durup duruken köpürür, ağzımı burnumu dağtırdı ya,
Sonra “makyajla falan kapa ulan şunları” derdi, pavyona gidicez.
Ne pavyonlara, ne gece klüplerine gittik o zamanlar.
Aaaah, ah, öyle özlüyorum ki o günleri.

Ayrılalı onca yıl oldu ama olsun, şimdi bile biraz sıkıştım mı başlıyorum herife ağlamaya.
Hastayım, ölüyorum, kira kaldı, elektirkler kesildi diye başlıyorum sallamaya.
Peşinden bakıyorum göndermiş ...milyon lira.
Hâlâ söğüşlüyorum herifi, bir iki acıklı laf sallladım mı geliyor milyonlar.

Hepsi bi tuhaf ya, iki ağladın mı hemen yelkenler iniyo.
Neyse, biraz etrafı toparlayıp çıkayım yola.
Canım nasıl da kahve çekti ama...