Sayın Av. Armağan Konyalı;

Ben de sizin isabetli görüşlerinize aynen katılıyorum. Sizin yada benim gibi düşünen ve hisseden insanların ne kadar az olduğunu da söylemeden edemeyeceğim.

Ancak şunu da önemle belirtmek isterim ki; sözlerim sadece bir kedi yada köpek için değildi, tamamen masum olan bütün hayvanlara ( yok edilen / edilmeye çalışılan hayvan türleri de dahil ) ve masum insanlara yapılan muameleleri kastetmiştim. Bir kediye, köpeğe yada bebeğe yapılan her türlü saldırılar ise, beni derinden etkiliyor ve inanın ki ben, en çok onlara üzülüyorum ve isyan ediyorum.

Bizler sessiz kaldıkça, masum olan tüm canlılara yapılan böylesine saldırılar da, başını alıp gidiyor. Dün size yazdıklarımı sözcüklere dökerken, gözlerimin dolduğunu, nefesimin kesildiğini ve boğazıma kıymıkların battığını söylemekte sakınca görmüyorum. En başta insan, sonra bir bayan ve sonra da bir Avukat olarak, haksızlıklara elbette ki tahammül edemiyorum. Başkaları gibi "Aman sen de... " deyip geçemiyorum. İlahi adalet elbet birgün mutlaka tecelli edecek ama bizler, İlahi adalete hiç iş bırakmamalıyız diye düşünüyorum. Hani bir söz vardır halk arasında; " Benimki benden gittikten sonra, neye yarar?"...

Dünyada suçlulara hakettikleri cezaları veremedikten, -insan yada hayvan- masumları koruyamadıktan, direnemedikten, tüm bu yaşananlara sustuktan VE EN ÖNEMLİSİ DE; " BİR TARAFTAN BOĞAZIMIZA TAKILAN KIYMIKLARLA YUTKUNMAYA ÇALIŞIRKEN, BİR TARAFTAN DA SESSİZCE FISILDAYARAK HAKKIMIZI İLAHİ ADALETE BIRAKTIKTAN SONRA, NEYE YARAR Kİ?...

Yine de, ben de sizin gibi umutluyum... Hiçbir gelişme olmasa da, iyiye giden tek bir olay olmasa da, her gün işkenceler, saldırganlıklar, bencillikler artsa da, herşeye rağmen MANASIZ BİR ŞEKİLDE UMUTLUYUM....

Hatta BENİM UMUDUM DAHA BÜYÜK...

Saygılarımla...