Aynaya baktım bu gün, bu gün kendime baktım. Yaptıklarımı değil , yapamadıklarımı gördüm yüzümde. Üzüldüm..

Zaman geçmiş değil , saçımdaki bir kaç tel beyazın ne önemi var ki, yapacakların varken diye düşündüm.

Karınca misali, yolun da da mı ölemem..Hayat zaten geçiyor, niye geçerken bir amaçla uğraşmayayım ki...

Karmaşık hayatımın, düzenini gördüm..

Beğendim kendimi, keşfettim.Hiç bir şeye ihtiyaç duymayan , yalnızlığı seven bendim.

O beyazlar acaba hayatıma giren ve benim üzüldüğüm kendimden verdiğim bir kaç kişinin hatırası mı?

Belki de...