|
|
T.C. YARGITAY
3.Hukuk Dairesi
Esas: 1994/4957
Karar: 1994/12605
Karar Tarihi: 03.10.1994
ÖZET: Davalı kurum çalışanlarından belli miktarda kesinti yapacak, kendi katkısını da ilave etmek suretiyle toplam miktarı bankaya çalışan hesabına yatıracak, belli sürelerden sonra nemaları ve yatırılan anaparaları hak sahibine iade edilecektir. Davalı Kamu Kurumunun bu yükümlülükleri kamu yararından doğan görevi bulunduğundan, Kamu Kanunlarının uygulanmasından doğan uyuşmazlıklarda ve bu görevin yapılıp yapılmadığının takdir ve tespitinde yukarda açıklanan 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 2. maddesi gereğince idari yargı görevlidir.
(3417 S. K. m. 4, 6) (2577 S. K. m. 2)
Dava: Dava dilekçesinde davacı, davalı İdareden 1.1.1993 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte, fazlaya ilişkin talebi saklı kalmak kaydıyla 617.545 lira nema geliri alacağının tahsili istenilmiştir. Mahkemece, davanın kabulü ile 617.545 lira tazminatın 1.1.1993 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan tahsili cihetine gidilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Karar: Davacı, davalı idarenin, 3417 sayılı Yasanın 4. maddesi gereğince; aylık maaşından kesilen tasarrufa teşvik tutarı ile Devletin katkısından meydana gelen kesinti tutarını ödemenin yapıldığı ayı takip eden ayın sonuna kadar T.C. Ziraat Bankası’nda personeli adına açtıracakları <Tasarrufu Teşvik Hesabına> yatırması gerektiği halde, Ocak 1992 ve Ekim 1992 ayları arasında geçen dokuz aylık kesinti tutarlarını zamanında Ziraat Bankası Şubesine yatırmaması nedeni ile ilgili Ziraat Bankası Şubesi’nin kendisine nema gelirini ödemediğini, bu duruma davalı Orman İdaresi’nin 3417 sayılı Yasadaki yükümlülüklerini yerine getirmemesinin sebep olduğunu ileri sürerek, 617.545 TL. nema geliri alacağının 1.1.1993 tarihinden işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı idareden tahsilini istemiştir.
Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiştir.
2577 sayılı idari Yargılama Usulü Kanununun 2. maddesinde, idari işlemler hakkında menfaatleri ihlal edilenler tarafından iptal davaları ve hakları muhtel olanlar tarafından tam yargı davaları açılabileceği hükme bağlanmış olup, gerek bu hüküm, gerekse İdare Hukukunun Umumi Prensipleri karşısında, idari işlemlerden menfaatleri haleldar olan ya da hakları muhtel olan gerçek ve tüzel kişilerin işlemi tesis eden idare aleyhine idari yargıda dava yoluna gitmeleri mümkün bulunmaktadır.
Dava, 3417 sayılı Kanun ve bu Kanunun uygulanmasıyla ilgili tebliğler uyarınca, davacıya nema ödenmemesine ilişkin işlemden kaynaklanmakta olup, bu işlemin idari bir tasarruf olduğu dikkate alınmalıdır.
Şöyle ki, 3417 sayılı Çalışanların Tasarrufa Teşvik Edilmesi ve Tasarrufların Değerlendirilmesine Dair Kanunun özellikle 4 ve 6. maddelerinde davalı İdarenin bu kanundan doğan görevleri belirlenmiştir.
Davalı kurum çalışanlarından belli miktarda kesinti yapacak, kendi katkısını da ilave etmek suretiyle toplam miktarı bankaya çalışan hesabına yatıracak, belli sürelerden sonra nemaları ve yatırılan anaparaları hak sahibine iade edilecektir.
Davalı Kamu Kurumunun bu yükümlülükleri kamu yararından doğan görevi bulunduğundan, Kamu Kanunlarının uygulanmasından doğan uyuşmazlıklarda ve bu görevin yapılıp yapılmadığının takdir ve tespitinde yukarda açıklanan 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanununun 2. maddesi gereğince idari yargı görevlidir.
Davanın İdari Yargı yoluyla çözülmesi gerekir. Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi, bozmayı gerektirmiştir.
Sonuç: Bu itibarla, yukarıda açıklanan esaslar göz önünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK. nun 428. maddesi gereğince yargı yolu bakımından BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 3.10.1994 gününde oybirliği ile karar verildi. (¤¤)
Sinerji Mevzuat ve İçtihat Programları
**************************************
|