Kim diyor "yemek ve uykuyu çıkarın hayatınızdan " diye
İkisinin birbirini tamamladığını düşünüyorum.
Mesleğimin ilk yıllarında "gece kuşu " diye takılan ailem, ilk çocuğumun doğmasının ardından "nabza göre şerbet " verildiğini düşündüler.
Çünkü kızım, "36 saatte 1 saat uyuyarak ve bunu tam bir buçuk sene yaparak " bana bir rekor kırdırttı.
Ben bu arada hem avukatlık mesleğini aralıksız yapıyor,akşamları sabahlıyor,ertesi gün yaklaşık yarım saatlik uyku ile tekrar büroma gidiyordum.
Ardından tam kızım 4-5 saat uyumaya başladı oğlum dünyaya geldi
Onun ise burnunu sıkıyordum,yaşayıp yaşamadığını anlamak için...
Ardından geçen seneler birinin susup diğerinin ağlaması,ertesi gün duruşmalar hacizler,akşamları gece nöbetleri diye devam etti gitti.Akşamları özellikle herkesin yattığı ve gece-hayat sadece eşimle bana kaldı zamanlarda "sanki gerçek hayatımı yaşamaya başladığımı hissediyordum"..
Tabi bu yaklaşık 4 sene sürdü.Şimdi uyumayı hayatın en güzel nimetlerinden biri kabul ediyorum.Hele hafta sonları gece vizyondaki filmlerden birini seyretmiş,kahvenizi vs her türlü haşerat kabul edilen çerezleri yemiş,sabaha yakın saatlerde yatmışsanız,sabah güzellik uykusundan daha tatlı ne olabilir?
Saygıdeğer bir meslektaşım,dinç,dinlenmiş bir kafanın çözemediği ayrıntı-problem olamayacağını söylemişti.
Uykusuzluk biraz da bünye meselesi..
Kiminin ilacı uyku,kiminin ise uykusuzluk olabiliyor.
Yemek yemek ise ilaç değil bana göre bir zevk
Uyumayan-uyuyamayanların, bunu bilinç altından "isteyerek " yaptığını düşünüyorum
Bu arada,uyumadığım dönemleri özlemiyor da değilim.Hele sabah çok erken saatlerin temizliğini-kokusunu-muhteşemliğini özledim.