Alıntı: 2.İşte tam da bu nedenle... Manevi tatmin duygusu,"bir hesap" işine dönüştürülmemeli!

Manevi tatmin duygusu, davalının cebindeki bir miktar paranın, davacının cebine aktarılması ile sağlanıyor.Hesap işinden kasıt bu miktarın hesaplanması ise, hesap işi kaçınılmaz bir iştir ve dönüştürülmelidir.

Alıntı: 3.Kişi "tatmin duygusunu" kendi rakamlaştırdığı bedel üzerinden talep edebilmeli... Hiç bir yargılama gideri de olmamalı!

Zurnanın zırt dediği yer de tam burası üstat.Davacı tatmin duygusunu rakamlaştırırken, davanın başında zifiri karanlıkta kalmış bir kedi gibi.Sadece parlayan gözleri görünüyor, ancak etrafını göremiyor.

Bu rakamlaştırma işi davacının salt içindeki elem ve kederler duyduğu ızdıraplarla belirlenmiyor. Bu rakamlaştırma işine kusur, tarafların sosyal ekonomik durumu gibi dış amiller de etki ediyor.İşte bu noktada rakamlaştırma işinde davacının imdadına 107. Madde yetişip ,sen alacağını davanın içine girince rakamlaştır ve tazminatın tamamını iste diyor.