ne kadar yorgunsun kadın...
bir şeye vurgunsun kadın...
ne diye durgunsun kadın...
gölgen güneşe sinmişti,
gökte yıldızlar yanmıştı....

ağladığım geceleri,
şiirimde heceleri,
içimdeki acıları
sanki unutur olmuştum..
uyandığımda bir sabah,
sanki güneşi bulmuştum...

geçmişe dalıp gidemem,
bir enkaz alıp gidemem...
senden habersiz kalbini,
bilsen ki çalıp gidemem....

bir fırtına rüzgar esti,
yeşeren filizi kesti,
umut dediğim bir kadın
beni bir geçitte astı!...

proğramlanmış cesedim,
öteki dünyadan duydu,
göz yaşını döktü nedim!...
düşerken evin damından,
düşündüm büyüktü nedim!...

kerem değil aslı değil,
şiirleri yaslı değil,
duyguları paslı değil...
sandım öldürüldü nedim!...

çekildim ıssız bir yere,
kendi kendimi dinledim...
göz yaşım içime aktı,
kimse duymadan inledim...

akdevrim.istanbul