Belki konunun bir hayli uzaklarına düşecek bu yazılanlar;
ama sonuçta yol haritası SEVGİYE ÇIKACAK.

LÜTFEN DİKKATLE OKUYUNUZ.
----------------------------------

Onkoloji hastahanesi'ndeyim.Geçen hafta,baş ağrılarından müzdarip,
Dr,ERGİN KÖRFEZ'in görevli olduğu bölümdeyim.

Dr.SENİN HİÇBİRŞEYİN YOK,ilaç falan yazmayacağım,benden sıhhatlisin,git sorunlarınla yüzleş,arada bir de pasifflora kullanabilirsin.
diyerek beni gülerek yolladı.
OH,ALLAHIM,oraya gelmeden önce bütün bir gece beynimde ur olduğunu mu düşünmedim,beyin ameliyatı olmak ihtimali mi?
Aklınıza gelen ne varsa...

Mutluluktan uça uça odadan çıktım.
Banka oturdum.Etrafıma bakınıyorum.Tam yanımda yaşlı bir çift,

onlar da cildiyeden çıkmışlar aralarında konuşmaktalar;

ERKEK DİYOR Kİ EŞİNE;
ellerini avcunun içinde sımsıkı bir şekilde sımsıkı sarmalayarak diyor ki;

-Ben sana dememiş miydim hayatım?Sen abarttın olayı.Bak hiçbir şey yokmuş.

Kadın ellerini uzatarak ışığa doğru baktı.;
-Hay ALLAH ya!
Ben de cilt kanseri olduğumu düşündüm.

O an kadının elinin üzerinde tam 7 adet kızartılı ben saydım.
HALK DİLİNDE=SİVİLCEDİR.
--------------------------------

Erkek müşfik bir tavırla kolunu eşinin boynuna dolayarak ;
hem öyle bile olsaydı yine de yanındayım bunu biliyorsun değil mi?

Sonra ben laf attım kendilerine.
38 yıllık güzel bir evilikleri olduğunu ANKARA'da hukukçu bir oğulları olduğunu,kadının menapoz sürecini çok ağır buhranlarla atlatmaya çalıştığını gülümseyerek bir ağızdan anlattılar.
O kadar sevimliydiler ki...

Hele erkeğin gözlerinin içindeki eşine olan sevgi&hürmet&merhamet...

Bana allahısmarladık diyerek oradan ayrıldılar,pencereden onları uğurladım.
ERKEK otoparktan aldığı arabasını hastahane kapısına getirdi,
eşinin kapısını açtı onu bindirdikten sonra kapıyı kapatarak,son derece medeni bir manevrayla oradan ayrıldı.

KISKANDIM ONLARI.
-----------------------

Bu tarz evliliklere saygı ile eğiliyorum.
işte mutluluk bu olsa gerek.
--------------------------------
Nilgün Çakıcı/BURSA