|
|
|
|
|
|
Belki de benim verdiğim örnek fazla spesifik oldu. Bu konuda bir kaynak bulamadım. Fakat bu konunun örneğini oluşturan failler aslında psikolojik rahatsızlıklarının ürünü olarak suç işlemektedirler. Bu konuda Academic'in söylediklerine katılıyorum.
Konunun tartışılıp tartışılmayacağının tartışılmasını anlamsız buluyorum sonuçta ceza hukukunda somut olaylar kendi içerisinde değerlendirilmelidir ve her somut olay gibi yukarıda linki verilen tartışmanın olayı da farklıdır. Bu tartışma ise bir bakanın getirdiği kısırlaştırma önerisi üzerine yapılan tartışmadır.
Kısırlaştırma bir ceza mıdır?
Ceza tekniği olarak da kısırlaştırma bir ceza gibi durmamaktadır. Zaten kısır olan birisi veya kısır olmaktan çekinmeyecek birisi de bu suçun faili olabilir. Hayatı boyunca çocuk sahibi olmak istemeyen birisi de bu suçu işleyebilir. yapılacak bir kısırlaştırma operasyonundan sonra elini kolunu sallayarak evine mi gidecektir?
|
|
 |
|
 |
|
Tecavüz suçu için kısırlaştırma bir ceza olarak algılanamaz bu olsa olsa olası yeni mağdurların tecavüz sonu gebelikten korunması anlamına gelebilir. Burada cezanın anlamlı olabilmesi için suç işleyenin kısırlaştırılması değil aynı suçu yeniden işleyememesi için gerekli cinsel işlevinin kısıtlanması için gereken tıbbi önlemin tartışılması daha uygundur. Daha önce de belirttiğim gibi kısırlaştırma üretkenliğin sınırlandırılmasıdır cinsel işleve etkisi yoktur. Kısırlaştırılan kişi yine cinsel işlevine devam edebilir. İğdiş edilme anlamına gelen diğer önlem ise tecavüzün tekrarlanmasını en azından fizyolojik olarak engelleyebilir. Ancak cinsel suçlarda sadece bu da yeterli bir önlem sayılmaz zira cinsel istismarın pek çok türü söz konusudur. Bunun için adli tıp verilerine bakıldığında ya da bu amaçla yazılmış kapsamlı makalelere ve örnek vakalara bakıldığında akla hayale gelmeyecek türde anormal yöntemlerin kullanıldığına rastlanabilmektedir. Dolayısıyla fizyolojik yetersizliği olan ancak buna uygun donanıma sahip olmayan bir pedofil çok yaratıcı çözümler üretebilmektedir (!) Psikiyatrik bozukluk etkisiyle işlenen bu tür suçlarda failin büyükler karşısında cinsel anlamda yetersizliği çocuklara ya da zayıf ve kendini koruyamayanlara yönelmesine neden olmaktadır. Suç işleyenlerin profillerine bakıldığında çoğunlukla cinsel anlamda bir yetersizlik de söz konusudur. Bu koşullarda iğdiş ne kadar anlamlıdır bilinmez. Fakat kesinlikle tedavi edilmesi gereken durumlar olduğu da bir gerçek. Bu koşullarda sorunuz eğer sadece kısırlaştırmanın yeterli bir ceza olup olmadığı yönünde ise HAYIR bence değildir. İğdiş edilerek salıverilmesi yeterli bir ceza mıdır? Ona da Hayır.. Benim önerim tedavinin tutukluluk süresi içinde sürdürülmesinin zorunlu hale getirilmesidir. İğdiş edilme konusunda da isteğe bırakılarak cezadan düşme karşılığı suç işleyene seçenek olarak sunulması. Ancak her koşulda tedavi süreci uygulanmadan topluma salıverilmelerine karşıyım. Zira bu sadece bir sıradan bir suç değildir. Genellikle fail tek bir suç girişiminde bulunmamaktadır. Suçun bir hırsızlık suçu gibi mala karşı işlenen suçlarla bir tutulamayacak denli ağır sonuçları vardır. Buna ek olarak failler genellikle kişilik ve/veya cinsel işlev bozukluğu olan tiplerdir. Psikiyatri biliminin verileri en azından bu yöndedir.
Eklemeyi unuttuğum bir diğer konu da şudur. Faillere ilişkin istatistiklerde suçun mağdurunun bir süre sonra başka bir suçun faili olarak karşımıza çıkma olasılığıdır. Yapılan çalışmalar bunun için ABD de %50 gibi bir oran telaffuz etmektedirler.Buna ilişkin bazı araştırma sonuçları %70-80 gibi oranlar vermektedir. Dolayısıyla verilen cezada mantık aynı zamanda suçun önlenmesinin sağlanması ve caydırıcılık ise mağdurlar kadar faillerin de terapiden geçirilmesi gereği göz ardı edilmemelidir. Mağdurların psikiyatrik destek alması konusunda ilerleme sağlanmıştır yeterli olmasa da ve ulaşılabildiği oranda. Ancak suçun failinin de psikiyatrik tedaviden geçirilmesi ve topluma ancak bundan sonra salıverilmesi bir anlamda önleyici olacak ve yeni mağdurlar/ potansiyel suçlular üretilmemesi için koruyucu bir önlem olacaktır diye düşünüyorum..İğdiş ise tedavinin bir parçası olabilir. Ağır gibi görünse de düzelme olasılığı düşük vakalarda toplumun korunması adına kullanımı düşünülebilir.