HASRET
Muhsin KOÇAK


HASRET

Yaşayamadığım çocukluğum,

göremediğim gençliğim saklı taş duvar,
Yoluna hasret, bozkırına kahır biçtiğim
Yitik gülüşlere bıraktığım düşlerimi,

Alnıma kader yoksulluğuma hapsettim

tenimden birer- birer…


Ezilmişliğimle yoğrulduğum,

gözlerime dolan toprak tanesi hasretim…
İçimde sindirememiş de olsam,

sürgünlere yükledim sevdalarımı…
Failli meçhullere tanık esmer yüreğim.
Taşımaya zorlansa da yorgun ve yangın bedeni ayaklarım,
Binlerce yıl öncesinden sürüp gelen acıların mirasçısıdır özlemlerim…


Kaçınamadığım, asırlarla örtülmüş yazgıdır alnımda beter.
Takılı kaldı derinliğine hayata hüzünlü boş bakan gözlerim,
Yüreğimde izi kaldı, ezik hallerin saklı kaldığı enkazında.
Ufku olmayan karanlığa miras bıraktım asi çığlıklarımı…

Ruhların tutuştuğu sonsuzluğa sakladım sürgün yalnızlığımı,
Bir-bir ezgi oldu çığ düşmüş bedenimde yitik düşlerim.
Avuçlarıma sakladığım umut,

kayan yıldız parıltısı,

kayboldu hayat düzleminde…
Şafakların ölmeyen kızıllığına yükledim hasretlerimi.


Çözemediğim bir yazgıdır, alnıma kazınmış,
Cana hasret susamış toprak,

yaprak dökümünde yüreğimdeki zaman.
Toprak olmaktır ölümün bir diğer adı,

bin-bir çiçekte yeniden dirilmek de olsa…
Bazen mutluluk ebedi çiledir bedenimdeki hayat.


Kimi zaman, azgın dalgaların ak köpüğünde, yiten bir sevda,
Hasret olur, taşınır limandan limana, kırık bir sal içinde,
Kimi zaman, Kızgın bir kısraktır özlem, gem vurmaya gelmez,
Kışına isyankâr ve asidir yürekte kardelen,
Uğruna esirgemez canı, sevdaya gönül veren
Bazen yanık türkü olur, titrer şelpede ,vurgun kalır
hasret…

KOÇAK

Haziran / 2008