Hiç kimse ''gözünün bebeği evladını'' gözünün önünden ayırmak istemez. Ve hiç kimse anasının dizine başını koyup; nasır tutmuş, kendine has narin, bazen dayak atıcam diye bizi korkutmaya çalışırken sağa sola savurduğu elleriyle tüm sevgisini, şefkatini geçirebilen o dünya harikası varlıktan kimse uzaklaşmak istemez.
Buna mecbur kalınır ancak...
Bir insanın felsefesi ne kadar kuvvetli olursa olsun bu sözler normal bir insanın gönlünden gelen söylemler, duygular değil...
Kendini ŞANSSIZLIK OKYANUSU'nun tam ortasındaymış gibi hissettiğine eminim.
FAKAT BİLİYORMUSUN SEN ve ANNEN ÇOK ŞANSLI İNSANLARSINIZ.Nice evlatlar varki; evi sadece otel gibi kullanıp ailesiyle hiçbirşey paylaşmıyorlar.Ne aile evlatlarla konuşabiliyor nede evlatlar ailelerle. Konuşamayan bir ailede ne sevgi olur nede saygı...
''Sen ağlayamazsın aranızda adımlar var demişsin'' doğru adımlar var ama ağlamak için illaki uzaklarda olmak gerekmez...Sevginin, Saygının ne olduğunu biliyorsanız!!!. Bir annenin dizine başını koyup ağlamak için o kadar çok sebep söyleyebilirim ki!.. Çitlenbik size şanslısınız diyorum çünkü; aranızda Hint okyanusu kadar uzaklık olsada;; GÖNÜL APARTMANININ DUYGU KATINDA YANYANASINIZ.AYNI EVDE YAŞAYIP FARKLI DÜNYALARDA OLAN KİŞLERE BAK BİRDE KENDİNİZE. SEVDİĞİNİZ ÖZLEDİĞİNİZ ve SEVİLDİĞİNİZ ÖZLENDİĞİNİZ sürece aynı oksijeni paylaşıyorsunuz, kalp atışlarınız aynı demektir. Söylenecek daha çok şey var aslında ama başını ağrıtmak istemiyorum. Sevmesini bilen ve sevilen kişi ne mutlu sana ne mutlu sana kendini sevdiren kişiye.