Öyle insanlar tanıdım ki yaşamda, herhangi bir basamağa bırakıp ilerlemek olası değil. Anca basamağı ve tüm yaşamı kirletir.

En ilginci utancından birşey söyleyemeyen zavallılar. Benim varlığım ve onları tanımam, bilmem yeterli susmaları için. Sıfır karakter, eksi ahlak, olmayan terbiye...

Basiretten, düşünceden, adaletten yoksun bir hal. O kadar hiç ki, kendisi için bile birşey yapamayacak kadar aciz.

Tek işlevi başkalarının yaşamından pay çıkartan bu mahluklar, dönüp bir kez kendine başka bir gözle baksa, nefes almaya utanırdı, yok yok sanmam, utanmazdı...Utanamaz, bunu bile bilmez... Tüm başarısı çöp karıştırmak.

Öylesine arsız ve pişkin. Tenyalar, asalaklar gibi.Konakçı, yaşamın yürüyen ve konuşan modeli. Bu mahluklar olmadıkları gibi göstermeye bayılırlar. Bir çuval laf, profillerde olmayan diplomalar, başkalarından alıntılanmış, herkesin bildiği sözler. Tüm çaba, kendini kandırmaya yönelik.

Birkaç insan tanıdım bunlar gibi, merdivenimin basamaklarını kirletecekleri için, taaaa uzaklara fırlatıp attım.

Bir ton laftan bir tanesi doğru çıkmıyor ve hala konuşuyorsa benle ilgili, diyeceğim tek bir cümle var bunun üzerine, nokta gibi.

''Eşek hoşaftan ne anlar!''