saat öğle üzeri,
henüz düşmemiş yaprak,
ağaç yaprağı değil,
mezar toprağı değil,
burada söz ettiğim,
takvimden düşen yaprak,
toprağı deşen yaprak...
sessiz çığlıklarımla,
kahrettim ağlayarak...
kızgın güneş altında,
yanıyor İstanbulum,
koskocaman şehirde,
sanki mutsuz bir kulum...
ellerim parmaklarım,
uzanan tırnaklarım,
bir anlayabilseler,
neyi neden saklarım!...

düşümü eksenine,
mıknatis gibi çeken,
gönlümün üzerine,
bir güneş gibi çöken,
yar dediğim kadınım.

bu gün bak on beş temmuz
bir dehlizin içinde,
kayboluyor yolumuz...
acılar taze gibi,
yazmaya meze gibi...

akdevrim.15.temmuz.2012.istanbul.