Kalp öyle değerli ki kemikten bir kafesin ardına gizlenmiş biz henüz doğmadan. Adeta bir zırhla çevrelenmiş. Kullanma ve yararlanma hakkı verilmiş ama kendimizden bile korunmuş bu olurken. Öyleyse bize düşen bir şeyler de olmalı bu anlaşmada. En başta bu eşsiz emanete iyi bakmalı, değersizleştirmemek gayesinde olmalı insan. Bir sevgi demeti oldurmalı, beslenmeli kalp. Ama kıymetsizce dağıtılmamalı tomurcuklar. Hak edişe dikkat edilmeli. Özenerek sevmeli kalp. Seçmeli de. Bunu yapabilmesi için de izin vermeli ona elbette. Sözü getirdiğim yerde şu cümlede kilitlenir anlam: Kalbinizi sevin ve ona layık olmayanlardan uzak tutun...