Foruma soru soran sayın meslektaşımızın belirttiği durumda devreye girebilecek tek sistem garanti fonudur… Ancak sizin olayınızda, büyük ihtimalle çok gelişmiş olmayan bir barter şirketi söz konusu ve garanti fonu da yok. O zaman üyelik sözleşmesinin sona erdirilmesi düşünülebilir, zira bu durumda esasen nakit ödemenin yapılması mümkün. Ama şirket, üyelik sözleşmesine koyacağı bir hükümle bu konuda da kendisini garantiye almış olabilir. Son çözüm, teoride değil ama pratikte akla yatkın olabilir. Diğer meslektaşımızın teklifi; “sistem içindeki alacağın yine sistem içinden birine temliki”… İvazlı temlik yapılarak alacağın karşılığı nakit olarak alınmış olur. Ama sistem dışından birine temlik mümkün değildir (bu da yine sözleşmelerdeki hükümlerden dolayı böyle, farklı yönde hüküm getirilmiş olabilir). Yani sonuç olarak; barter ile ilgili uyuşmazlıkların çözümü büyük ölçüde sözleşmelere bağlıdır. Bu konuda piyasada var olan ve barter sözleşmelerinin hukuki yönünü inceleyen tek kaynaktan, sizin sorunuzla ilgili bir bölüm aktarıyorum. İyi çalışmalar…
“Barter şirketlerinde (sistemin zorunlu bir unsuru olmamakla birlikte) genellikle bir “garanti fonu” oluşturulur. Bu fon barter sisteminde karşılanamayan taleplerin gerekli görüldüğünde nakit finanse edilmesinde kullanılır. Üyelik sözleşmesi uyarınca sisteme arz ettiği mal veya hizmetlerin satılması üzerine barter hesabına alacaklı kaydı düşülen üye firma, bu alacağını, diğer üyeler tarafından arz edilmiş olan mal veya hizmetlerden tahsil edecektir. Sözleşmede kararlaştırılan süre içinde sistemde ihtiyacına uygun mal veya hizmet bulamayan ve alacağını tahsil edemeyen firma, bu sürenin sonunda garanti fonunu kullanmaya hak kazanır ve mal veya hizmetini satmış olan firmaya ödeme barter organizatörü tarafından nakit olarak yapılır.” (KESKİN, Ayşe Dilşad: Barter Sözleşmesi, Turhan Kitapevi, Ankara 2004, sh. 46)