19 Mayıs gelmiştir.Yaş olmuş yirmili yaşların orta haddi...Sen,bir balkonda elini demire yaslayarak,bezgin bir biçimde 'Ne olacak böyle' diye kahreder durursun.Hani gençlik,hani bayram?Hepsi hayâldir,ziyadesiyle hayatın realitesine taban tabana zıt düşmektedir..

Bir bakarsın ki sokaklarda renkleri tüm üzerine boca etmiş yürümektesin.Ellerinde pamuk şekerinin olmasına luzum yok,azıcık gülsen neşeni kanıtlaman için kâfi.Hiçbir şey düşünmeye değecek kadar değerli değil.Sadece koluna takıp sevdiğin adamı,delice yürürsün ayaklarındaki acizliğe aldırmadan...Sonra bir bakarsın ki,bulutların en tepesinden hızlıca düşmüşsündür en sert zemine...