Şöyle bir alıntıyla katılmak isterim:

"Türkler, kaçıp gitmek istiyor. Kaçmak isteyenler için, Türkler, kaçılacak yerin neresi olduğunun bir önemi yok. Kaçmak, kurtulmak olarak görülüyor. Başka bir hayata başlamak. Tekrar, bir oyun olarak tekrar, Türklerin kaçış nedeni. Fark, yok, oluşturulamıyor. Türkler, yalnızca kaçıp gitmeyi mi düşünürler, sorumluluklardan, işten yırtmak isteği mi, yorgunluğun oluşturduğu bir dinlenme programı mı, yoksa Türkler kaçmayı gerçekten arzuluyorlar mı?

Deleuze’e göre, kaçmak, hareket etmek değildir, olduğu yerde kaçış hareketi yapmak mümkün, göçerler, hareket etmeyenlerdir, oldukları yerde durdukları oluyor. Hiç kımıldamadan seyahet etmek mümkün. Bir kişilikten başka bir kişiliğe geçi bu türden bir seyahat. Bir milletin kendi kültüründen bir başka kültüre geçişi de böylebir seyahet, hareketsiz.

Guattari ile birlikte yazdığı iki ciltlik kitapta, kitabın adı, Kapitalizm ve Şizofreni’dir, Deleuze, kapitalizmin dışında kalanların yalnızca şizofrenler olduğunu vurgular, çıkış yok görünüyor, kapitalizmden yalnızca şizofrenler paçayı kurtarabiliyor, karşı çıkışlar hiç bir zaman bir şey getirmiyor."

(Rüşdü Paşa)