Alıntı: Yazan av-ufuk İstanbul Hatırası / Ahmet Ümit Cinayet anlatırken Türk siyasetini ve sosyal örgüsünü romana mükemmel giydirdiğini düşündüğüm Ahmet Ümit'in son kitabı diğerlerinden farklı. Bu defa İstanbul tarihi ilk kuruluşundan bu yana notlar halinde verilmiş. Çok doyurucu gelmedi. Dedektiflik arıyorsanız güzel. Saygılarımla,

Ben de Ahmet Ümit'in İstanbul Hatırası'nı henüz okuyabildim. Yıllar önce "Sis ve Gece"sini okumuş ve pek beğenmemiştim. İstanbul Hatırası'nı ancak Sis ve Gece ile kıyaslayabiliyorum çünkü yazara ilişkin deneyimim bundan ibaret. Bu kıyasta İstanbul Hatırası çok daha iyi. Ancak Sn. ufuk'un da söylediği gibi İstanbul Hatırası çok da doyurucu bir kitap değil.

Ahmet Ümit'in dilini akıcı buluyorum ve kendisini bu yönden beğeniyorum. (Yalnız gören de beni edebiyat eleştirmeni sanacak, Ahmet Ümit beni çok beğeniyor da ben onu beğenmiyorum! ) Bir de aralara kulakta hoş tınısı olan ve unutulmuş kelimeleri serpiştirmesi çok hoşuma gidiyor.

İstanbul Hatırası'ndan bu konuda hatırımda kalan kelimeler "hercümerç", "lenduha" ve "lisanımünasip" oldu. (Bir şey daha vardı ama hatırlayamıyorum.) Kitap, dedektiflik anlamında fena sayılmaz fakat iyi polisiyeyi bilenlere yavan gelecektir. Bir çok nokta atlanmış, anlamsız kalmış. (Mesela polis ekibimiz, ileride işlenecek bir cinayette maktülün bırakılacağı yer yönünden bir kaç bölgeden şüpheleniyor fakat sadece tekine izleme için ekip gönderiyor; madem şüpheleniyorsun bütün şüpheli bölgelere ekip gönder değil mi!? Gerçi gönderse kitap 50 sayfada bitecek. Maktül de ekip gönderilmeyen yere bırakılıyor. Böylece katiller uzunca süre yakalanamıyor. Fakat bu yönündeki saçmalık okurken beni çok rahatsız etti.)

Cinayetleri, kısa tarih notları ve İstanbul ile harmanlaması hoşuma gitti. Sonuç olarak okuduğum için pişman olmadığım bir kitap. Ahmet Ümit'in emeğine sağlık.