Ben kendi içinde olan çekişmeleri yüzünden akrabalarımın arasında büyümedim. Ergenlik çağında karşılaştığım yaşlı hanımın aslında anneannem, aile fertlerinin severek arkasına takıldıkları ablaların da aslında teyzem olduğunu sonradan öğrendim.
Bu bana kendi sevdiğim ve anlaşabilidiğim insanlardan aile kurmamı öğretti. Gerçek bazı kuzenlerimle hiç görüşmez sadece tanışırken, derece olarak benden daha uzak olan kuzenimle daha yakın olma özgürlüğüm oldu. Akrabam olayıp da sadece aile dostu olan büyüklerim bir teyze, amca, dayı değerinde hayatımda yerlerini aldılar.

Fakat her bayram bir araya toplanan eşimin aile fertlerine baktığımda bunun hoş bir zenginlik olduğunu, aile sorunları yüzünden hoş bir treni kaçırmış gibi hissettim.