Ceza kanunlarının insanlarda ortaya çıkan kötü niyeti ıslah etme gibi amacını hatalı yorumladığınız kanaatindeyim. Zira ceza hukuku salt kötü niyeti cezalandırmaz.
Olayınızda; eğer B ile C arasında A'nın öldürmek istediği kişinin öldürülmesi hususunda bir anlaşma olsaydı A'nın azmettiricilik sıfatı devam edebilirdi. Ancak B gönüllü olarak suç işlemekten vazgeçmiştir. Bu noktada B'nin sorumluluğu belki suçun işlenme olasılığı devam ettiğinden ilgili merciilere ihbar noktasında ortaya çıkabilir. B'nin vazgeçmesi halinde A'nın bu işi başkasına yaptırıp yaptırmayacağı bilinemez. Yaptıracak olsa bile C ile hiçbir bağı bulunmadığından C'yi azmettirdiği söylenemez. Zorlama bir hukuk uygulayacaksak C'bin doğrudan failliğinin yanına A ve B'yi 5237 sayılı TCK md.39 uyarınca sorumlu tutulacağı düşünülebilir.