Köyde geçirdiğim çocukluk günlerimden hatırlarım, askere gidenler askerlik görevlerini yerine getirip geri döndüklerinde davul zurna ile köy sınırında karşılanırlardı.

Aynı merasim senelerce cezaevinde kalıp cezasını çektikten sonra serbest bırakılanlar için de yapılırdı. Kader kurbanlarına geçmiş olsun denilirdi.

Medyadaki haberlere bakılırsa Sakarya'da 14 yaşındaki bir kız çocuğuna cinsel saldırıdan dolayı mahkeme karşısına çıkarılan tutuklu 19 sanığın tahliye edilmesi aileleri tarafından büyük bir coşku ile karşılanmış. Aileler ıslık çalıp alkışlarla karşılamışlar kahramanlarını! 50 araçlık bir konvoy halinde çocuklarıyla geri dönen aileler 'kornalar çalarak tahliye sevincini yaşamışlar' haberlere göre.

Tahliye edilen çocukların ailelerinin sevincini anlarım. Anlarım anlamasına da bu sevincin bir bayram havasına döüştürülmesini anlıyamam. Açıkça belirtmek gerekirse anlarım ama tasvip edemem, tasvip etmeme vicdanım razı gelmez.

Bakan Fatma Şahin'in katıldığım bir ifadesi var tahliyelerden sonra:
Alıntı: “Kim olursa olsun, bir çocuğa tacizde bulunanların ve tecavüz edenlerin hiçbir bahanenin arkasına sığınılmadan, yapılacak yargılamayla ortaya konacak cezaları çekmeleri gerektiğini düşünüyorum. Bu olaya gösterilecek sıfır tolerans belki de pek çok benzer olayın önünü kesecek”

Dileğim sadece Aile ve Sosyal Politikalar Bakanı'nın ve toplumun bir kesiminin değil, hakim ve savcılarımızın ve toplumun büyük kesiminin bu konuda hassasiyet göstermeleri ve mağdurun yanında olmaları. Toplumsal bir direniş olmadığı sürece, kadının haklarının erkeklerle aynı değerde olduğu kabul edilmediği sürece daha birçok saldırganın hukukun çürük ağlarından kaçıp kurtulacağı kesindir.

2008 yılında günün konusu olan Marco W. davasını hatırlıyanlar olacaktır zannedersem. Marco 247 gün tutukluluk süresinden sonra tutuksuz yargılanmaya başlanmıştı. Sakarya istismarcıları ne kadar tutuklu kaldı?

Saygılarımla