Alıntı: Kalbin yolu güzeldir ama tehlikelidir. Zihnin yolu sıradandır ama güvenlidir.

Alıntıladığım bu cümleyle, neyin formülünü sunmuş acaba OSHO? Gönül yolu tehlikeli, akıl yolu güvenli diyor özetle. Formül bunca basit olsaydı, örneğin tüm matematikçilerin ya da tüm filozofların, bütün bir ömürlerini rutin bir huzur ve güven duygusu içinde geçirmeleri beklenirdi.

Oysa insanların matematiği olmaz. Kendimiz bile kendimiz için, çok bilinmeyenli denklemleriz çoğu kez.

Oshonun yaklaşımı, nispeten platoncu yaklaşım; oysa akıl yoluyla adalete ulaşılabilir, ama akıl yoluyla üşümemenin formülü bulunamaz.

İnsan önce kendi için daha az zorlu bir bilmece olmaya başladıkça, asıl sihirli formül olan "akıl-gönül denge" terazisi ayarını azar azar buldukça, üşümeler azalır.

Ama bu dengeyi bulmak ve bu bilmeceyi çözmek sandığımızdan çok daha zordur. Kullanıcı hatalarıyla doludur çevremiz, yaşamımız. Yaşla da çözülmez, yaşamakla da.

Yaşamı gerçekten paylaşmakla, yaşamı paylaşıyor görünmelerin getirdiği huzursuzluktur biraz da üşümenin nedeni. Dürüstlük önemlidir bu anlamda, önce kendimize karşı.

Kadınlar üşür, erkekler üşür, yaşlılar, yalnızlar üşür, çocuklar üşür, şairler, yazarlar, öğrenenler, öğretenler üşür, insan dediğiniz yalnız doğup yalnız ölen ve tüm yaşamı doğumla ölüm aralığındaki bu yalnız, bu tek, bu biricik olma gerçeğini kavrayışıyla birlikte benliği acıyla kuşatılan varlık, bazen az bazen çok, ama hep üşür.

Belki de sadece, son yolculuğumuzdan sonra üşümeyeceğiz. Kim bilir...