Alıntı: Yazan Ayşegül Kanat Bilinen bir özdeyişi yinelemekte yarar var sanıyorum: "Sevgi Emektir." Bırakın kim emek veriyorsa sevme hakkı onun olsun.

Sayın Kanat , yukarıdaki ifadenize yürekten katılıyorum. Ancak, doğurduğu çocuğun babasını dahi hatırlamayan bir anneden sözediyoruz. Bir de şöyle düşünebilirmiyiz, ya çocuğun gerçek babasının bu doğumdan haberi yoksa ve o kadın bilerek veya bilmeyerek o babayı bu sevgiden ve emekten mahrum bırakıyorsa ... peki ona ne demeli ?

Haber kaynağına gelince; % 100 doğru olup olmamasının pek önemi yok bence. Sonuç itibariyle ortada bir anne, bir çocuk ve tespit edilemeyen bir baba var.

Sayın Yılmaz ; Halihazırdaki baba için ifade ettiğiniz düşüncelerinizde haklısınız ve bu konuda sizinle aynı duyguları taşıyorum. Şahsi düşüncem, o kişi her ne kadar o çocuğu istemez görünse dahi gönül bağını koparacağını sanmıyorum. Çünkü insanın doğasına aykırıdır. Şu anki tepkisinide anlayışla karşılamak lazım. Çünkü bahsettiğiniz gibi ordada bir aldatılma ve ihanet var. Bunda çocuğun bir katkısı yok ama, malüm toplumsal baskı .

Saygılarımla.