Konuya yazılan yorumları çok tanıdık bulduğumu söylemeliyim. Üniverisyete 1990 yılında girdim. Üniversitede okuduğum yıllarda henüz vakıf üniversiteleri yoktu. Dolayısıyla vakıf üniversitesi-devlet üniversitesi ayrımı da yoktu. Anckan o yıllarda birçok önde gelen hukukçu Selçuk ve Dicle Hukuk Fakültelerinin, hukuk eğitiminde kalite düşüklüğüne yol açtığını savunuyordu. Ben de Selçuk Üniversitesinde eğitim gördüğüm için bu duruma çok üzüldüğümü ve puanım yetmesine rağmen İstanbul'da okumama izin vermeyen aileme kızdığımı hatırlıyorum. Aradan geçen 18 yılda bakış açısında değişiklik olmadığını görüyorum. Sadece artık biz Selçuk mezunları aradan sıyrıldık, yerimizi vakıf üniversitelerine bıraktık.

Yaklaşık 13 yıldır avukatlık yapıyorum. Yaşadığım şehirde de meslektaşlar olarak "meslekte kalite" konulu çok sohbet ediyoruz. Benim bu meslekte hiç anlamadığım ve asla da anlayamayacağımı düşündüğüm bir şey var. Biz avukatlar mesleğimizle ilgili bir sorun gördüğümüz anda sorunun kaynağı olarak bir meslekdaşımızı görme eğilimindeyiz. Halbuki bu kişi bizim meslekdaşımız ve mesleki olarak dayanışma içinde olmamız gereken kişi. Bu haliyle biz avukatlar, ağzı açık bir sepetin içinde birbirini aşağıya çekmeye çalışan yengeçlere benziyoruz. Sorunu meslektaşlar olarak birbirime düşerek bulacağımızı da hiç sanmıyorum.

Yine de kendimce bulduğum birkaç çözüm yolunu sizlerle paylaşmak isterim. Ben avukatlık mesleğinde kalitenin artırılması için iki yönlü bir çabaya gerek olduğunu düşünüyorum.
1- Avukatların mesleki bilgi seviyelerinin arttırılması,
2- Avukatlık mesleğinin gerektirdiği etik ilkelerin uygulanması,

Birinci madde için birkaç seçenek düşünülebilir, sınav da bunlardan biri. ancak yapılacak sınavın mesleki bilgiyi hakkıyla ölçmesi kadar müstakbel meslek mensuplarına engel olarak kullanılmaması gerektiğini düşünüyorum. yine barolar tarafından düzenli şekilde panel ve seminerler vasıtasıyla da mesleki bilgi arttırılabilir.

Bence meslekte asıl sorun "mesleki etik" konusunda. İşte o konu hakkında çok çalışmak gerek diye düşünüyorum.