Avukat Mehmet Noyan'ın http://www.haberfark.net/kose_yazisi.asp?id=3621 linkinde paylaştığı bir anısı :

Bir gün aile mahkemesinde duruşma bekliyorum. Bu sırada benden önceki bir davada tanıklar dinleniyor.
Tanıklar mahkemede dinlenirken haliyle anlattıklarının hayatın olağan akışına uygun ve mantıklı olması gerekir.
Davacı olan kadın, kocasına şiddetli geçimsizlik nedeniyle boşanma davası açmış.
Tanıklardan davacının komşusu olduğunu söyleyen bir bayan geldi ve tarafların geçimsizliği hakkında mahkemeye bildiklerini anlatmaya başladı. Tabi davacının göstermiş olduğu tanık olması hasebiyle onun lehine olan olayları ya da hikayeleri anlatıyordu.
Davalının kusurlu olduğunu, eviyle ilgilenmediğini, ailesine şiddet uyguladığını anlatmaya başladı. Yine davalının bir gün geç saatte eve geldiğini, sarhoş olduğunu, karısıyla tartışmaya başladıklarını görmüş gibi anlatmaya başladı. Davalı kocanın sonra karısını dövmeye başladığını söyledi. Sonra hakim tanığa sordu:
-Peki dövdükten sonra ne yaptı?
Tanığın cevabı ilginçti;
-Efendim dövdü, dövdü. Sonra da “Hadi ben içmeye gidiyorum diyerek” çekip gitti.