Alıntı: Yazan hukuk_öğrencisi Lise hayatım boyunca aklımda psikoloji okumak yer alıyordu;lakin babamın fikirleri hukuka yöneltti beni.İtiraf etmeliyim ki hukukun ezberden ibaret olduğunu düşünmekteydim ve üstesinden gelmek benim açımdan pek de olumlu sonuçlanacak bir mahiyet arz etmiyordu. Şu an üçüncü sınıfım ve bu bölümü seçtiğim,seçmemi sağlayan bir babaya sahip olduğum için şükrediyorum. Endişeyle başlanılan bir eğitim ve giderek artan bir sevgi... 'İnsanı sevmekle başlar herşey...' mısrasını,hukuk olarak değiştirebilirm belki de. Mübalağa ediyorum kimileri için ancak bölümü sevmeden,'eziyet çekerek' eğitim almak, alanlardan olmak; hayat çizgisinde yönünü şaşırmış gözü açık ama görmeyenlerdir. Geleceğini yönlendirecek,şekillendirecek bir alanda herkesin mutlu,başarılı ve adaletli günler geçirmesi dileğiyle...

bende sizden sayılırım aslında lise 3 e kadar ne olmam gerektiği konusunda hiç yormadım kendimi.öyleki oks (lgs sbs her neyse..) zamanında bir test dahi çözdüğümü hatırlamıyorum. ne hedeflerim ne hırslarım vardı...düz lisenin o çetrefilli ortamlarına düşünce bir şeyler tinkkk etti kafamda çalışmalıydım...
lise 3te ise galiba izlediğim yabancı filmlerdeki pskologlardan etkilendim. pskolog olma düşüncesi belirdi kafamda...türkiye gerçeklerinden bir haber ve lise 4 boyunca pskoloji okumak için çalıştım. ankara pskoloji tutarsa dünyalar benim olucaktı sanki. nitekim sonuçlar geldi ankaraya razıydım ama hacettepenin bile tuttuğunu gördüm. (klinik pskolojide türkiyede bir numaradır) uzunca bir araştırma yaptım. ve meslekler konusunda ne kadar bilgisiz olduğumu geç de olsa farkettim. benim istediğimin pskologluk değil pskyatrlık olduğunu farkettim ikisinin ayrımını bilmiycek kadar sığ büyümüştüm bunca sene. gerçi benden iki yaş büyük üniversiteli bir arkadaşım : kanka pskyatrlık pskologluktan olunmuyo mu ya? dediğinde yalnız olmadığımı anladım bir an zamanı geri almak istedim.liseye yeniden başlayabilsem.fen seçsem ve gerekirse defalarca tıp için o lanet sınava tekrar girebilsem...ama artık çok geç artık iki seçim vardı benim için ya hukuk ya da pskoloji...ailem seçimi tamamen bana bıraktı.
bir an kapattım gözlerimi...
Mutluluk uzmanı e.c.b.(mutluluğun uzmanı olurmuş gibi...)
Evlilik terapisti e.c.b.(evlilikler buna muhtaçmış gibi...)
Davranış uzmanı e.c.b.(nasıl davranılcağını bilmezmiş gibi..)
yok yok yok...bu ünvanların beni mutlu etmiyceğinden emindim. daha yüce bir şey olmalıydı benimkisi. daha yüksek bir şey. belki daha zorlu bir yol ama daha kutsal.kazandığım paranın hakkını sonuna kadar vericek bir yol...sonra düşündüm...
Avukat e.c.b..
Hakim e.c.b.
Savcı e.c.b. kulağa ne kadar hoş geliyor öyle değil mi?
her şeyden öte ben bu yolda rekabet gördüm, daha fazla emek, daha fazla gayret, daha fazla alınteri gördüm...tıp kı benim istediğim gibi!
sonra daha da ötesini düşledim. yaşlanmıştım,saçlarım beyazlamış,torunlarım etrafımı sarmıştı.raflarda duran o koca koca kitaplara gururla baktım. ne kadar çok okumuş,ne kadar çok öğrenmiştim...ve hala hukuki bilgilerimden yararlanan ne çok insan vardı karşımda...tıp kı benim istediğim gibi!
ve tekrar 2009 türkiyesine döndüm...tercihimi yaptım ;
ank hukuk-anadolu hukuk...ve anadolu hukuk geldi zaten kesindi.
ve bu sene başlıycam. pişman olcağımı hiç ama hiç sanmıyorum!
hukuk alanında sonuna dek savaşıcağımdan zerre şüphem yok!
çünkü bu benim tercihim
hı pskyatırlık işi nolcak derseniz...içimde ukte olarak kalıcak efendim. bir şizofrenle karşılıklı sohbet edememenin,onun düşünce dünyasının derinliklerine inememenin,onunla pskolojik bir savaş yürütememenin uktesi...keşke bütün pskyatrlar benim gibi düşünse öyle değil mi? onlar genelde ilaç yazar yollar bilirim
ama eminim ki her insan oğlunun içinde ukte kalan bir şeyler mutlaka vardır.
balıkçı, geçen gemideki zengin adama imrenir,adam balıkçının mutluluğunu kıskanır.bu hep böyledir insanız nihayetinde...isteklerimiz hiç bitmez.
hemde hiç! saygılarımla