1.Avukatlar arasındaki dayanışma, ancak ilkeseldir.

2.Vekil-Avukatlar arasındaki rekabet; ekonomiktir.

3.“Mesleğimiz ölüyor” cümlesinin anlamı:
a.Avukat için, “ilkelerin değersizleşmesi”;
b.Vekil-Avukat için, “para kazanamıyorum” demektir.

4.Bireyin maddi/manevi hukuksal tatmin arzusu
a.Avukat için, “Adalet”;
b.Vekil-Avukat için, “kazandırmak ve kazanmak” sorunudur.

5.Avukatın amacı; evrensel, çağdaş hukuk ilkelerinin yasalarda somutlaşmasını sağlamaktır.

6.Vekil-avukatın amacı; olan yasadan müvekkilini tatmin edecek sonucu elde etmektir.

7.Avukatlık bir meslektir. Öteki meslekler gibi.

8.Avukatın amacı da paradır. Çalışan herkes gibi.

9.Avukat, yasal çerçevede belirlenmiş işlerle uğraşarak geçimini sağlayabilir

10.Avukatın para kazanmasının olağan yolu vekil-avukat olabilmesidir.

11.Vekil-avukat piyasa koşullarında, ”tam rekabet” ortamında, “bireysel özellikleriyle” para kazanabilir.

12.Avukatın bireysel ilişkileri ve çevresi; “ne bildiğin değil! Kimi tanıdığın önemli” düşüncesini doğrulatabilir. Ancak süreklilik, vekil sıfatı olsun olmasın, avukatın bilgisine, çözüm üretme yeteneğine ve maliyetine bağlıdır.

13.İş sahibi açısından avukatın sunduğu, “yardım” değil! Ücreti karşılığında hizmettir. Hizmetin kalitesi kadar, maliyeti de önemlidir.

14.Hukuksal hizmetin maliyetini makul ve mümkün kılan; iş sahibinin gereksinimi ve avukatın becerisidir.

15.Fark yaratabilen avukat; görüneni gösterip, görünmeyeni görünür kılabilendir.