Şirin mi şirin bir dergi posta kutumda.
Bir buçuk yıldır geliyor, iyi ki geliyormuş.
Çağdaş Türk Dili’nin Eylül 2009 sayısı.
Masamdaki dava dosyalarından kafamı kaldırdım, derginin sayfalarını çevirdim.
Bir solukta, “Annemden Duyduğum Özdeyişler” ve “Teşekkür Etmek Üzerine”yi okudum. İlk yazının sahibi Hirriyet YAŞAR; “İstanbul’un insan yapısını bir çırpıda özetleme yarışması açsalar, ilk anımsadığım, şu tanışma sözü olurdu " “Nerelisin hemşerim?”
Ve yazı devam ediyor.
...
Sahi, niye sorarlar, niye sorarız; “Nerelisin hemşerim” diye