Prototip insan sunumu yapmaya kalkışmak ne denli yanlışlara gebe ise, prototip ilişkiler kalıbı yahut ilişkiler dengesi kurmaya, dikteye çalışmak da o kadar yanıltıcı olsa gerek.

Dün kadının ses vermeye dermanı, cesareti, umudu yoktu. Bugün konuşabilme erkini kazanabilmiş olması dahi yeterince iğdiş edici olabiliyor, göreceli olarak.

Oysa insanı insan potasında eritme ve cinsiyetinden arınmış olarak, salt insan kimliği ile algılayabilme yeteneğinden , ekseriyetle mahrum olan insanoğlu, kah kıdem, kah meslek, kah mülkiyet, kah cinsiyet bazında diğeriyle yarışmaya devam edecek ve hükümsüz hükümler, faydasız olduğu kadar, göreceli de olan galibiyetlerle oyalanarak, ömrünü tüketecek.

Yaşam sona erdiğinde, ne musalla, ne cemaat ve ne de toprak, kabul için kimlik ve cinsiyet gözetmiyor oysa. Mutlu ve barışık yaşasak, daha iyi olmaz mı?

Saygılarımla...