Dün pek de vukuat olmadı trabzon sokaklarında.Sadece bir haciz esnasında gözlerimden ateş çıktığını farketti icra memuru arkadaş.Borçlu otogar içinde bir turizme ait bilet gişesinin sahibi.İçeri kafayı uzatıyoruz yalnızca bir bilgisayar var.Yazalım size teslim edip çıkalım diyorum.Borçlu kükremeye başlıyor.Yapamzsın,haczedemezsin diye.E bizde de gençlik var azim var.Ne demek yapamam bu bizim görevimiz yapmak zorundayız diyorum.Önce alttan alıyorum.İzah etmeye çalışıyorum.Asıl borçlunun dükkanı karşıda oraya git diyor.Müteselsil kefaleti izah ediyorum.ben öyle bişey imzalamdım diyor.Derhal dosyadaki sözleşmeyi okuyorum.Susuyor sanıyorum bu sefer başka kanaldan frekans yakalıyor uyanık
Bizim kurum kooperatif bunlarda ortağımız kurumun sahibi bizimde efendimiz olduklarını düşünüyorlar.Adam demez mi senin paranıo ben ödüyorum beni haczedemezsin diye.Gözüm dönüyor ama sakin kalmaya çalışıyorum.Nedemek beyefendi diyorum siz kimsinizki benim paramı ödüyorsunuz ben maaşımı devletten alıyorum diyorum.Aklı evvel borçluda olsun ben devlete de vergi ödüyorum diyor.İşte o anda alevler çıkıyor gözlerimden.Arkadaş vergi rekortmeni ya trb da devlete en yüksek vergiyi ödeyen arkadaş.Bende dayanamayıp bir siz mi vergi veriyorsunuz annem babam bende vergi veriyoruz ozaman ben kendi maaşımı ödemiş oluyorum diyorum Adam susuyor.Şoföre topla bilgisayarı depoya kaldırıyoruz deyince adam sakinleşiyor aslı borçluya yedi emin olarak imzalatıp çıkıyoruz.Ben o sinirle aslı borçluya,
-Geç şimdi senin orayı boşaltacağız diye bir kükremişim.Sonradan farkettim çıldırmak üzere olduğumu