Aşk katıksız aşk olmalı bence,ne nefret ne de başka bir duyguya bulanmamalı..Adı aşk ise özü de öyle olmalı,yabancıyı sevebilmelisin canın gibi,abi kardeş sevgisi olmamalı.Aşk dediğin bence Aşk gibi adına yakışır başlamalı..Nefret edip sevmenin yüceliği olduğunu sanmıyorum,zira bu istikrarsızlıktır bir insanı başta sevmediysem bir daha hiç sevmem ilk intibah önemlidir ve bende sabittir.Sevdiği insanlardan nefret edenlere hayret ediyorum,bunu nasıl başarıyorlar cidden?Benim kalbimin insanlara verdiği ünvanlar bellidir,dostları silebilirim onlardan nefret edebilirim ama aşık olduğum adamdan nefret edemem,çünkü benim için aşık olmak kolay değil.Kalbimi zorlayarak aşık olunca bir anda silip atmak öldü saymak hiç kolay görünmüyor bana..