sayın nilgün hanım sorularınıza yanıtım şöyle olacak:
-çok az kesmi okuyor.
-kadınlar da çocuklarının okumasını isteseler de baba egemenliğinde olan bir toplumda yaşadıklarından susmak zorunda kalıyorlar.
-kadınların çoğu ev,tarla işleriyle boğuşuyor
-şehirde bulunan kadınlar da okumadıklarından hizmet,getir götür işleri gibi işlerle uğraşıyorlar.
-kadınların gözlerinde hep bir öfkeli sitemli bakış gördüm ben.nedenini de şuna bağlıyorum:kendilerini dışarıya karşı koruma güdüsü..ama korunmaları gereken asıl şey istismar olmalı..
-çoğunlukla kaderlerine razı görünüyorlar.
-kadınların(kadınlık üzerilerine çok genç yaşta üstlerine giydirilen kızlar) çoğu kucaklarında bir bebekle dileniyorlar..ya da dilendiriliyorlar.bilmiyorum artık...
-ne çocukları ne de kocası sahip çıkan bir kadın da soğuk havada bile elinde bir paket sakız kutusuyla sakız satıyor.bu kadını her gün görüyorum ve içim acıyor ve gururundan yardım kabul etmiyor.
-kırık gururlarını korumaya çalışıyorlar.
-ne kadar gözlerinde sert bir bakış olsa da içlerinde ağlayan bir kadın olduğunu görebiliyorum.(aşırı duygusallık katmak istemezdim fakat gerçekten böyle bir şey seziyorum)
-okuyan kadınlar oldukça güçlüler.mesela gördüğüm avukat bayanlar çok hırslı ve tuttuğunu koparan başarılı kadınlar.en azından yazgıları farklı ya da biraz daha şanslılar.bunu da biliyorlar.
-kadın ister doğuda olsun ister batıda olsun yine aynı kadın...anneliği şefkati aynı.nerde acı çeken bir insan görseler yardım etmeye çalışıyorlar.asla vurdumduymaz değiller.yaşadıkları şeyler kalplerini nasırlaştıramamış.ben hasta olduğumda yardımıma koşan ve burda beni sahipsiz bırakmayan anne şefkatiyle yaklaşan kadınlar gördüm.onlar gerçekten değerli insanlar ve hak ettikleri değeri göremedikleri için çok üzülüyorum.

şimdilik bunları yazacağım.....izlenimlerimi size aktaracağım nilgün hanım..bunlar benim gördüklerim ya da görebildiklerim...ama yazgılarının da bu olmadığını herkes çok iyi biliyor.
saygılarımla...