"Gereği düşünüldü" cümlesinin şartlı refleks kuramını doğrularcasına bizde ayağa kalkma dürtüsü uyandırmasının hem de G.D diyenin beklentisinin bu yönde oluşmasının nedenini bulamadım yasamızda.
G.D. "vekilliğine karar verilerek yargılamaya devam olundu"
G.D."sorunun sorulmasına karar verilerek devam"
G.D. "mahkeme salonunda hazır edilen tanığın dinlenmesine karar"
G.D "türkçe bilmeyen sanığın tercüman vasıtası ile dinlenmesine"
G.D "duruşmanın ... tarihine ertelenmesine"
böyle devam edip giden bi yığın G.D (gereği düşünüldü) ve hepsinde ayağa kalkması gerektiğine inanılan avukat.
Daha ileri gidip ayağa kalkmayan avukatları uyaran hakimler var. "Avukat bey G.D dedik"
Nedir doğrusu bilen var mı?
CMUK 261 "hüküm ayakta dinlenir" demek sureti ile ayakta dinlenmesi gerekenin ne olduğunu açıkça deklere ettiğine göre ve ara kararların hiç biri hüküm anlamı taşımadığına göre her G.D denildiğinde neden ayaktayız?
Yasanın hüküm ve yemin dışında ayağa kalkmak gerektiğini gösterir hiç bir maddesi olmadığına göre uygulama yanlış değil mi?
Tam bu nokta da bir celsede 30'a yakın kez kalkıp oturunca yargılama faaliyetinin ciddiyetinin kaybolduğunu ve mahkeme salonunda oyun oynuyormuşuz hissine kapıldığımı itiraf etmeliyim.
Kalkmamız gerekiyorsa kalkalım. Yasa böyle diyorsa onu değiştirmeden söylenecek bir şey yok. Ama yasa böyle demiyor.
En azından benim yorumum böyle.
Saygılarımla