Yasa koyucu, hukuku, bir varlık biçimiyle (anayasa, yasa, tüzük…) somutlaştırmaya çalışır.
Uymak zorunda olduğumuz artık hukuk değil; yasa koyucunun istencidir.

Hukuk; dışsal bir istençle değil; ancak, bireysel ve giderek toplumsal, adil olma bilinciyle zamana, uzama (mekana), duruma yansıyabilir.

Hukuk bilinci gelişmemiş ise, doğru olduğu düşünülen bir şey yapılırken, eşit derecede doğru başka bir şey de bozabilir. Bu durum kişinin iç dünyasında “çatışmaya”, dış dünyasında “uyuşmazlığa” yol açabilir.