istiyordu
kötü huylarından
ve zaaflarından
kıskançlıklarından
asık bir yüzle ortalıkta dolaşmaktan
herkese bir kusur bulmaktan
niyetini sorgulamaktan hemen karşısındakinin
gizli gizli kimselere hissettirmeden içinde büyüttüğü
küçük iktidarlardan
küçük görmelerden
doğrusunu söyleyip yanlışını yapmalardan
kurtulmak
istiyordu
ıssız kendiliklerinde değil
kalabalık bir meydanda olmalıydı
hani kaykay yapan çocukların akşama bıraktıkları
ve bir sabah kararlı adımlarla yürüyüp geldi
meydanın kürsüsünde
bir ayin gibi
bir bir çıkaracaktı üstündekileri
canı yanarak
doğum sancısında kıvranarak
kulaklarında uğuldayan
alkışlarla…
ama
son anda vazgeçti
hele dedi bugün de geçsin
bir daha düşüneyim
yarın sabah yine gelirim
belki…