"insan alemde hayal ettiği müddetçe yaşar"demiş şair.Şimdi düşündüm de mesleğe başladım başlayalı hiç hayal kurmamışım.Acaba yaşamıyor muyuz?Çocukluk ve ilk gençlik yıllarında yaşantımızın ayrılmaz bir parçası olan hayaller orta yaşa doğru ilerledikçe yerini onulmaz bir beyin ve yürek yorgunluğuna terkediveriyor..
Şu anki hayalim,mesleğimin,insanların incir çekirdeğini doldurmayan sorularıyla zamanımın gaspçısı olmadığı bir seviyeye gelmesi.Bizim toplumda bu ne kadar mümkün bilemiyorum ama ,hayal ettiğim müddetçe yaşıyor varsayıldığıma göre tek yolum bu.