Felsefeyi yaratmak, tüm varlığını beklentisiz harcayarak,

meyvelerini ancak gelecek nesillerin toplayabileceği bir dünya

bahçesinin tohumlarını binbir zorlukla ekmek gibidir. O bahçenin

girişinde, felsefe üretenin adı yazılı kalır yalnızca. Ve ne yazık ki, o

tohumlardan yeşeren fidanlar henüz meyve vermeden taşlanır,

olgunlaşabilenlerse çok az insan tarafından fark edilir ve

toplanır. Ve dünyadaki güdük ve kısır yaşam, yine kendi bildiğini

okur ve olabildiğince devam eder.


Ve onun için insanı, o meyveleri toplayamayanları, şüphe değil

kesinlik deli eder,... ağır bir taş gibi düştüğünde başına…