Üniversite öğrenci kimliğime bakarken gözleri ışıl ışıl parlayan,
Ceketimi satar yine seni okuturum diyen,
Çocukları için kendini feda etmekten hiçbir zaman çekinmeyen,
Etrafımdaki insanların aramızdaki sevgiyi kıskandığı BABAM...
Üniversiteyi kazandığım sene amansız bir hastalığa yakalanmış, hasta yatağında 'kızım sakın insanlığını kaybetme,para her zaman kazanılır' diye öğüt veren BABAM..
Çok yazık ki mezun olduğumu göremedi ya da cübbe giyişimi...
Ama bir yerlerde yine benimle gurur duyduğunu hissedebiliyorum. Ve ben de onun kızı olmaktan büyük bir gurur duyuyorum.