T.C.
YARGITAY
11. HUKUK DAİRESİ
E. 2004/12130
K. 2005/9223
T. 4.10.2005
DAVA : Taraflar arasında görülen davada Ankara Fikri ve Sınai Haklar Hukuk Mahkemesi'nce verilen 16.07.2004 tarih ve 2004/621 – 2004/173 sayılı kararın Yargıtay'ca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi Deyiş Cesur tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:

KARAR : Davacı vekili, bir kek cinsi olan "BRO«Nİ" ibaresini davalının marka olarak kendi adına tescil ettirdiğini, bu marka altında üretilen mamulleri satışa sunduğunu, müvekkilinin "ÜLKER BRO«Nİ" ibaresini marka olarak tescil ettirme isteminin davalı markası nedeniyle reddedildiğini ileri sürerek, haksız rekabetin tespit ve men'ine, davalının markasının hükümsüzlüğüne ve sicilden terkinine, hükmün ilanına karar verilmesini talep ve dava etmiştir.

Davalı vekili, müvekkili şirket merkezinin Eskişehir olup, davanın Eskişehir Mahkemeleri'nde açılması gerektiğini, "BRO«Nİ" markasını 2000 yılından bu yana tescilli olarak kullanan müvekkilinin bu ibareyi tanıttığını, bağımsız bir anlam kazandırdığını savunarak, davanın reddini istemiştir.

Mahkemece, iddia, savunma, toplanan kanıtlar ve dosya kapsamına göre, markanın hükümsüzlüğüne yönelik isteme ilişkin olarak 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 63/3 ncü maddesi gereğince davalı şirket merkezinde açılması gerektiği, haksız rekabetin tespit ve men'ine ilişkin istem bakımından haksız eylemin meydana geldiği yer mahkemesinin de yetkili olduğu gerekçesiyle davalı adına tescilli "BRO«Nİ" ibareli markanın hükümsüzlüğüne yönelik dava yönünden dava dilekçesinin yetkisizlik nedeniyle reddine haksız rekabetin tespit ve men'i davasının ayrılarak ayrı bir esasa kaydedilmesine karar verilmiştir.

Dosyadaki yazılara kararın dayandığı delillere, gerektirici sebeplere ve uyuşmazlıkta 556 sayılı Kanun Hükmünde Kararname'nin 63/ son fıkrasının uygulama yeri bulunmamasına göre davacı vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davacı vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.10 YTL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 4.10.2005 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.