gün yuvarlandı yine
hava kararıp akşam olmakta....
bu istasyonda durmaz trenler...
bencelerim beni bıraktı burda...
bencelerim yorgun ve hurda...

gece karanlığıyla,
çopuyla,kırbacıyla
ve bir sürü acıyla,
gelmekte...

sen ruhumun şablonu,
amacımın sonu...
şimdi nerdesin...?

el bebek,
gül bebek dönemi değil....
bittiğimin,
temelli,
yittiğimin
resmidir senden uzak oluşum...
anlıyormusun...?