Yalnız kaldığımda
yalnız değilim
seninle buluşuyorum
öyle sanıyorum
dışarda durmaksızın kar yağıyor

Şu bitmeyen gençlliğim
ağrılı bir ateş gibi
çemberler gibi her yerimde
öyle sanıyorum
dışarda durmaksızın kar yağıyor

Başkarından kaçıp kaçıp
bendeki sana sığınmam
bitmesin istiyorum
öyle sanıyorum
dışarda durmaksızın kar yağıyor

bakarken,konuşurken
hatta gülümserken
varsın biryerlede
öyle sanıyorum
dışarda durmaksızın kar yağıyor

hykayar 1987