Bana hukuk fakultesini bitirten kopegimdir.. O sabahlardi benimle, herkes horul horul uyurken ya da guzel bir film seyrederken.. Hastalandigimda, o da benimle birlikte inlerdi.. Cok seviyordum.. Onu kaybettikten sonra babam bana bir ispanyol cocker alip surpriz yapti.. geri gonderdim o kopegi, butun sirinlikerine ragmen.. daha cok olmamisti onu kaybedeli ve yoklugunu baska bir kopekle dolduramazdim.. Ankara Hosdere'de bir hayvan kliniginde ameliyat masasinda kaldi.. Halbuki ameliyatin iyi gectigini soylemislerdi.. 'o uyusun, uyaninca size haber veririz' demislerdi.. sinavim vardi, gittim eve.. calisamadim tabi.. haber gece geldi.. teyzemler batikentten bahceli 7'ye beni yatistirmaya geldiler.. cok kotuydu.. size abartili gelebilir ama capkin'i ankara'da birakamadim.. teyzemler mersin'e gideceklerdi arabayla.. zaten ne teyzemler ne de mersin'deki ailem beni ankara'da o halde birakmak istiyordu.. onlarlarla gidecektim.. capkin'i mersin'de gomme istegime kimse karsi cikmadi.. gece mersin'e vardigimizda babam zaten kazma kurek hazirlamisti.. herkes nasil davranacagini sozlesmis gibiydi.. capkini gommeye gittik.. onun yerini hicbir kopek almadi hala.. oyle ozluyorum ki onu.. sevgiyle bir kopek yetistiren anlar ancak bunu, gerisinden cogu da anlamsiz/abartili bulur bu yasanilani.. ben onu cok sevdim.. hala gozlerim kipirdiyor onu dusunurken.. yillar gecti evet, ama boyle iste..
sonra cok fazla bir zaman gecmeden, iki veya uc ay sonra tarifi olanaksiz ve en buyuk aci bizi carpinca, capkin icin duydugum acidan utandim.. ama sonralari anladim ki, o aci da benim ilk buyuk acimdi.. ve aciydi iste.. insanim.. daha kucugune de cok uzulebilirim, daha buyugune dayanmak cok daha zor ve hatta keske onu yasamasaydik da butun capkinlar olseydi dedirten turden olsa da..