Alıntı: Yazan yildirim_66 Yukarıdaki yazınızda sizin de benim görüşüme katılmanız üzere 'bir kaç yıl için maddi olanakları sağlayamıyor' düşüncesinden yola çıkarak ülkemizdeki sosyo-ekonomik şartların farklılığını vurgulamış ve bu yönde düşüncemi dile getirmiştim.Bir avukatın kazancı, ücretini talep edebilmesi vs. bu sosyo-ekonomik, kültürel unsurlara bağlıdır. ''avukatın hiç kimseye muhtaç olmadan onurlu bir yaşam sürdürebildiği ülkelerdeki uygulamalar'' vurgusunu türkiyede avukatın mesleğe kabulü ile alakalı yapmıştım. ''hem onurlu bir yaşam sürebildiği'' düşüncesi hem de ''mesleğe kabulü ile alakalı'' düşüncesi bana biraz zıt gibi geldi ne dersiniz? Yukarıda onurlu bir yaşam sürdürülebildiği ülkelerde diye ifade ediyorsunuz bir sonraki yazınızda ise bunu mesleğe kabulü ile alakalı olarak yapmıştım diyorsunuz. Düşüncenizin doğru anlaşılmasını istiyorsanız öncelikle doğru aktarmada bulununuz.

Avukatın kimseye muhtaç olmadan onurlu bir yaşam sürebilmesi, avukatların mesleğe kabulü sistemi ile doğrudan alakalıdır. 2-2,5 yıl gibi bir sürede Türkiye Barolar Birliği'nin sicili, 50 binlerden 70 bin küsürlere ilerliyorsa, avukat enflasyonu dolayısıyla avukatlar utanç verici ücretler karşılığında köle gibi çalıştırılıyorlarsa, bence gayet doğrudan bir bağlantı vardır bu iki kavram arasında. Dolayısıyla ben iki zıt kavram göremiyorum.

Hoşçakalın.