Sayın üye18734
Öncelikle cevabınız için teşekkür ederim.Almanya'daki hukuk eğitiminiz baz almışsınız.Kısaca Almanya'daki hukuk eğitimini anlatmak isterim.Almanya'da okula girersiniz ve en az 4 yılda(genelde 5-6 senede) okulu bitirirsiniz.Daha sonra 2 yıllık bir staj eğitiminiz olur.Daha sonra 5-6 ay gibi de ayrıca hukuk ile ilgili faliyet gösteren bir kuruluştan eğitim alırsıznız.Ayrıca üniversite eğitim sürece sonunda 5 tane yazılı bir tane sözlü sınavı geçmeniz de gerekir ki bunu beklemek de yaklaşık 1,5 yılınızı alır.Bu sınavlar sandığınız gibi kolay değildir.Yarı yarıya, hatta daha fazlası bu sınavları geçemez.Ayrıca staj yapacağınız yerin belirlenmesi de kolay olmamakta bunu da 2 yıla yakan belki de daha fazla beklemektesiniz.Ayrıca hukuk sınavını iki kez kaybeden birdaha bu sınavlara giremez ve şimdi ellerim bomboş şarkısını söylemekle yetinebilir.Bütün bu dediklerim 10 yılı bulur.Tabi iki kez kaybederek hakkınız yanmamışsa.Bazan 15 seneye bile çıktığı olur.Tüm bunlara rağmen Alman hükümeti şu sıralar sayının artmasından korkarak daha da kısıtlamalara gitmektedir.Şimdi siz Almanya'da böyle diye Türkiye'ye de Açık öğretim açarsanız olmaz.Çünkü birşeyi yapacaksanız ya tam yapacaksınız ya da hiç.Sizin o dediğiniz açık öğretim hukuk okuyanların ancak %20'si civarı hukuk fakültesi okumuş gibi değerlendirilebilir, zira dediğim sınavları ikinci hakkında da geçemeyen, kesinlikle hakimlik,savcılık,avukatlık yapamıyor.Ve ayrıca dediğiniz 8500 kişinin iki katı öğrenci zaten bir,iki seneye örgün hukuk fakültelerinden mezun olacaklar.
İkinci konuya gelirsek.Üniverstenin amacı nedir diye sormak gerekir.Üniverstenin amacı kişiye bir konuda uzmanlık kazandırmaktır.Yani üniversitede her bölüm kişiye uzmanlık kazandırır.Tabi biraz da Türkiye'den kaynaklı.Daha önce belirttiğim gibi, sırf hukuk eğitimi almak değil de bütün bölümlerdeki hukuk derslerine daha fazla önem vermek daha yerindedir.Çünkü, daha önce değerli arkadaşlarımın belirttiği gibi herkesin hukuk eğitimi almasını sağlamak daha yerindedir.Hem hukuk fakültesinde bir final sınavında yedi sekiz sayfa yazı yazarak zorla geçen biriyle, açıköğretimde 20 tane, çoğu son 10 senedeki sorularla benzer test sorusunu çözerek geçen biri karşılaştırılamaz zaten.Hem de o normal fakülteden mezun olanların çoğu daha hiçbirşey bilmeyrekmezun oldukları düşünülürse, açıköğretim mezunları için durum vahim olur.
Bir de genel olarak açıköğretim hakkındaki görüşümü beyan edeyim.Açıkça belirtmek isterim, açıköğretim öğrencilerinin büyük bir kısma okulu okumak için değil, askerliği kısa dönem yapmak, geç gitmek v.b. için okuyorlar.Ama tabiyki gerçekten hakkını vererek, örgün öğretimden daha iyi okuyanların da hakkını yememek lazım.Ayrıca Almanya gibi yerlerde, örgün öğretim okullara rahat girildiği için(en azından buradan rahat) açıköğretim dediğiniz okulları çalışanlar v.b. tercih etmektedir.Ama ne hikmetse orada açıköğretim, buradan daha zordur(giriş açısından).Zira burada açık öğretimin bir sınırlandırması bulunmuyor.Ve sınavları da karşılaştırırsanız gerçekten farkı anlayacaksınızdır.Yine Üniverste için bir sorunu daha söylemek isterim.Bu sıralar kontenjanlar yaklaşık yarı, yarıya arttı.Bizim istediğimiz ne?Herkesin üniversteye girmesi mi, yoksa herkesin üniversteye rahat bir şekilde girip, sonra iş bulabilmesi mi?Bu kadar üniverste mezunu işsizken, kontenjanların arttırılması rahatça o okula gireni bile rahatsız etmesi gerekir bence.Şimdi de bir hesaplama yapalım.Bir üniversite için öğrenci her yıl yaklaşık olarak en az 8-15 bin TL harcamakta.Ortalama 10000*4 yıl=40000.Buna bir de faiz v.b. ekle.Arkadaşlar 40000 harcayıp iş bulamamktansa, kırk bin TL ile bir iş kurarsın üniversite mezunundan rahat edersin.Bence sistem ne kadar mezuna ihtiyacın varsa o kadar öğrenci al.Boşuna insanların parasını da zamanını da çalma.Ve ille de okumak istiyorum diyenleri, iş garantisi vermeden istediği yerde okumalarına izin ver.Ama normal alacaklarına garantini ver ki bilsinler ve istemiyorlarsa boşa para ve vakit harcamasınlar.Başka şeylerde geliştirsinler kendilerini.Takdir sizin.Cevabınız için teşekkür ederim.